Przejdź do zawartości

Krzyk kamienia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krzyk kamienia
Cerro Torre: Schrei aus Stein
Data premiery

3 października 1991 (świat)

Kraj produkcji

Kanada Niemcy
Francja Belgia

Czas trwania

105 min

Reżyseria

Werner Herzog

Scenariusz

Reinhold Messner
Hans-Ulrich Klenner
Walter Saxer
Robert Geoffrion

Główne role

Vittorio Mezzogiorno
Stefan Glowacz
Mathilda May
Donald Sutherland

Muzyka

Stewart Dempster
Sarah Hopkins
Alan Lamb
Ingram Marshall
Atahualpa Yupanqui

Zdjęcia

Rainer Klausmann

Scenografia

Cornelius Siegel
Wolfgang Siegel
Kristine Steinhilber

Montaż

Suzanne Baron

Produkcja

Henry Lange
Richard Sadler
Walter Saxer

Nagrody
1991 - nagroda Ossella d’Oro na MFF w Wenecji dla całego zespołu filmowego

Krzyk kamienia (niem. Cerro Torre: Schrei aus Stein) – film Wernera Herzoga opowiadający o rywalizacji podczas zdobywania góry Cerro Torre. Pomysłodawcą opowieści jest Reinhold Messner, a nawiązuje ona do losów Cesare Maestri i Toniego Eggera, którzy zdobywali Cerro Torre.

Obsada

[edytuj | edytuj kod]

Opis fabuły

[edytuj | edytuj kod]

Martin jest młodym wspinaczem skałkowym i właśnie zdobył mistrzostwo podczas halowych zawodów we wspinaczce sportowej. Roccia to doświadczony alpinista (zdobywca wszystkich ośmiotysięczników). Podczas wywiadu, Roccia twierdzi że Martinowi brakuje doświadczenia alpinistycznego, by mógł się zmierzyć z alpinistami podczas zdobywania gór. Martin jest przeciwnego zdania i twierdzi że jest w stanie wejść na Cerro Torre, którą Roccia bezskutecznie próbuje zdobyć. Jest to początek rywalizacji między nimi.

Na Cerro Torre rusza wspólna wyprawa, która ma rozstrzygnąć który z nich ma rację, ale kończy się tragicznie. Martin samowolnie rusza na szczyt, lecz wkrótce następuje załamanie pogody i ginie idący z nim alpinista - wieloletni towarzysz Rocci. Młody wspinacz twierdzi, że udało im się zdobyć szczyt, ale nie jest w stanie tego udowodnić i pojawiają się wątpliwości co do jego prawdomówności.

Rywalizacja nie kończy się na wspinaczce, obaj rywalizują o względy Kathariny - sekretarki Rocci. Po jednej z prób podejścia Roccia zastaje w namiocie romansujących ze sobą młodych. Niedługo później wokół życia Martina coraz intensywniej działają media. Góra w tym czasie pozostaje jednak niezdobyta. Wobec wątpliwości dotyczących wejścia, Martin postanawia ponownie podjąć próbę wejścia na szczyt. Tym razem towarzyszy mu ekipa telewizyjna, mająca zmienić wspinaczkę w fascynujący spektakl.

Tymczasem Roccia próbując odnaleźć się, spędza długi czas w samotności, poznaje też dziwnego człowieka bez czterech palców u jednej z rąk, który ciągle opowiada o aktorce Mae West, pokazując mu jej zdjęcia. Tajemniczy człowiek twierdzi też, że był na szczycie Cerro Torre i nazywa górę Złodziejką palców. W końcu pozostawiony na uboczu Roccia próbuje zdobyć szczyt dla samego siebie, ignorując potrzeby bycia sławnym przed kamerami i nieoczekiwanie pojawia się u stóp góry, zaskakując nieprzygotowaną ekipę telewizyjną i swego rywala.

Mężczyźni stoczą finałowy pojedynek, atakując Cerro Torre z dwóch różnych stron, który dla Martina skończy się tragicznie. Roccia natomiast wchodzi na szczyt, gdzie odnajduje stary czekan z przyczepionym zdjęciem Mae West.

Podobnie, jak i w innych filmach Herzoga, autentyczny bohater, zdobywający się na szaleństwo, staje się niezauważony ze względu na brak oczekiwanej spektakularności.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]